چکيده
امروزه استفاده از مواد تجديد¬¬ناپذير در صنايع مختلف و ضايعات ناشي از آن¬ها به معضل بزرگي براي محيط¬زيست تبديل شده است. پليمر¬ها مولكول¬هاي بزرگي هستند كه از تعداد زيادي واحد تكراري به نام مونومر تشكيل شده¬¬اند كه اين مونومرها به طور شيميايي و به شكل زنجيره¬هاي بلند به هم متصل شده-اند. آن¬ها مي¬توانند هم به صورت تجديدپذير و هم تجديدناپذير در طبيعت يافت ¬شوند. پليمرهايي كه توسط بشر ساخته شده¬اند معمولا تجديدناپذيرند و براي تخريب آن¬ها نياز به استفاده از روش¬هاي مختلف شيميايي، فيزيكي و ميكروبي است. در سه دهه¬ي اخير تحقيقات جهاني بر تخريب پليمرها با استفاده از ميكروارگانيسم¬ها متمركز بوده است. اين روش نسبت به ساير روش¬ها با محيط¬زيست سازگارتر است. گونه¬هاي زيستي هم از نوع پروكاريوت هم يوكاريوت در پروسه¬ي تخريب زيستي درگير¬اند. ميكروارگانيسم¬ها تركيبات را توسط تغييرات بيوشيميايي به شكل¬هاي ساده¬تر مي¬شكنند. تخريب ميكروبي پليمر به عنوان پروسه¬اي شناخته شده¬است كه در آن ويژگي‌هاي پليمر به هدف تجزيه¬ي راحت¬تر بهبود مي¬يابند. پليمرها انواع مختلفي دارند كه با توجه به پاسخي كه به محرك¬هاي مختلف مي-دهند مي¬توان روش¬هاي مختلف فيزيكي و شيميايي را به¬عنوان پيش¬تيمار براي تخريب ميكروبي استفاده كرد. همچنين روش¬هاي مختلفي براي سنجش تخريب ميكروبي وجود دارد كه بسته به ميزان تخريب و نحوه¬ي تغييرات انتخاب مي¬شوند.
اين تحقيق با هدف بررسي عوامل مؤثر بر تخريب¬ زيستي پليمرها صورت¬گرفته است و با توجه به در دسترس بودن ميكروارگانيسم¬ها و سازگاري آن¬ها با محيط¬زيست، تمركز اين تحقيق بر تخريب ميكروبي پليمرها است.
