چکيده
شيشه متخلخل سيليسي نوعي سيليكات متخلخل است كه در اوايل دهه 1930 ميلادي اختراع شد
كه نسبت به ساير سيليكاتهاي متخلخلي چون زئوليت داراي خواص و ويژگيهاي بهتري است از
جمله اين خصوصيات درصد خلوص بالاي سيليس است. همچنين در شيشه متخلخل ميتوان اندازه
منافذ را كنترل نمود و به عنوان يك غشا نيز استفاده نمود. شيشههاي متخلخل عموما در سه دسته
طبقه بندي ميشوند كه اين طبقه بندي شامل شيشه متخلخل وايكور ) PVG (،شيشه متخلخل با
اندازه منافذ كنترل شده ) CPG ( و شيشه متخلخل شيراسو ) SPG ( است. مواد اوليه اين شيشهها
اكسيدهاي سراميكي مختلف O2Na ، CaO ، MgO ، 3O2Al ، 3O2B و 2SiO است كه بعد از ذوب،
شيشه بوروسيليكات قليايي ايجاد ميشود.اين شيشه بوروسيليكات قليايي تحت عمليات حرارتي در
محدوده دماي 400 تا 700 درجه سانتيگراد و شيستشوي متناوب با اسيد و قليايي صورت ميگيرد.
بعد از شستشو، يك اسكلت سيليسي با تخلخل متصل به هم شكل ميگيرد. اين اسكلت سيليسي
متخلخل خشك شده و سپس در دماي 900 تا 1000 درجه سانتيگراد پخت ميشود و يك بدنه با
خلوص بالاي سيلسي )بيش از 96 درصد( حاصل ميشود. شيشه سيليسي متخلخل كاربردهاي
بسياري دارد كه ميتواند به عنوان جاذب )براي خالص سازي و حذب برخي تركيبات(، تعويض يوني
)تعويض يون 4 ها جهت تصفيه برخي جريانهاي آلوده(، تكنولوژي غشايي )جداسازي امولسيونها و
گازها(، كروماتوگرافي و كاتاليزور كاربرد داشته باشد.