چکيده
امروزه سامانه‌هاي مدرن فناوري اطلاعات در حال دستيابي به حجم فزاينده‌اي از داده هستند كه به‌طور پيوسته توسط شبكه‌هاي اجتماعي، سامانه‌هاي تجارت الكترونيك، شهرهاي هوشمند و اينترنت اشيا توليد مي‌شود. بخش بزرگي از اين داده به‌عنوان جريان داده‌ي متوالي توليد مي‌شوند. رويكرد سنتي به‌منظور تجزيه و تحليل داده، آنها را در يك پايگاه داده ذخيره مي‌كند و پرس‌وجوها را روي آنها اجرا مي‌كند. بااين‌حال، سناريوهايي وجود دارد كه در آن تمامي داده به دليل حجم زياد قابليت ذخيره‌سازي ندارند و يا به جهت انجام واكنش به‌موقع نيازمند پردازش در لحظه هستند. پردازش جريان اجازه مي‌دهد تا حجم زيادي از داده گذرا را درلحظه پردازش كنيد. سامانه‌هاي پردازش جريان به‌عنوان ميان‌افزاري براي پردازش اين جريان‌ها به‌صورت در لحظه ايجادشده‌اند تا بينش ارزشمندي از داده به دست آورند. جهت اطمينان از توان عملياتي بالا و تأخير كم با حجم انبوه داده، سامانه‌هاي پردازش جريان نياز به پردازش موازي دارند. اين موازي‌سازي با چالش‌هايي همراه است. چالش اول نحوه‌ي موازي‌سازي پردازش‌ها ميان عملگرهاي سامانه مي‌باشد. سامانه‌هاي پردازش جريان نيازمند سازوكاري جهت افزايش درجه موازي‌سازي مي‌باشند. اين عمل مخصوصاً براي عملگرهاي حالت‌دار پيچيده‌تر است، به‌دليل اينكه آنها نياز به تقسيم حالت خود در بين هسته‌هاي مختلف پردازنده يك خدمت‌گذار چندهسته‌اي دارند. خاصيت كشساني منابع اين امكان را فراهم مي‌كند تا يك برنامه يا خدمت با توجه به تغييرات بار ورودي سامانه مقياس يابد. سامانه‌هاي پردازش جريان داده جهت دستيابي به سامانه‌اي كه بتواند با توجه به باركاري ورودي فعلي منابع خود را مديريت كند با چالش‌هايي روبرو است. دستيابي به خاصيت كشساني در محيط‌هاي محاسباتي توزيع‌شده مانند ابر، مه و لبه چالش برانگيز‌تر مي‌شود. در اين گزارش به بررسي راهكارهاي طراحي يك سامانه پردازش جريان كشسان و چالشهاي آنها پرداخته و اقدامات آتي جهت برطرف كردن آنها شرح دادهشده است.جريان كشسان و چالشهاي آنها پرداخته و اقدامات آتي جهت برطرف كردن آنها شرح دادهشده است.
