چکيده
در دهه هاي اخير با افزايش جميت و رشد شهر نشيني نياز به استفاده از سيستم هاي حمل و نقل براي جابجايي انسان و كالا افزايش يافته است به طوري كه اين امر باعث افزايش وابستگي مردم به استفاده از خودرو شخصي و همچنين سيستم هاي حمل و نقل عمومي گشته است. هم اكنون زندگي انسان ها به شدت متاثر از حركت خودروهاست و از طرفي ديگر با تمركز جمعيت در كلان شهرها شاهد افزايش مساحت شهري و رشد حومه نشيني مي باشيم. استفاده نامحدود از خودرو در شهرهاي بزرگ و كوچك موجب اتلاف منابع انرژي غير قابل تجديد، بروز اثرات گلخانه اي، عدم رضايت شهروندان از ميزان بالاي آلوگي هاي صوتي و هوا ، آلودگي خاك و آب هاي سطحي و روان آب ها و انتقال اين آلودگي به ديگر منابع آبي و همچنين تاثير منفي در كارايي اقتصادي مي شود. همچنين با افزايش مساحت ناحيه شهري، فضاي سبز و محيط زيست حاشيه شهرها در معرض خطر قرار گرفته است. توسعه زير ساخت هاي سيستم حمل و نقل موجب تخريب زيستگاه هاي طبيعي گشته و بر اكوسيستم محيط آثار نامطلوبي داشته است. با توجه به اين مهم در اين سمينار به بررسي انواع اثرات زيست محيطي ناشي از توسعه حمل و نقل پرداخته شده و شاخص ها و روش هاي اندازه گيري اين اثرات مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. آلودگي هوا و آلودگي صوتي به عنوان عمده ترين اثرات نا مطلوب سيستم حمل و نقل بر روي محيط زيست بررسي شده است. رويكردها و راه كارهايي جهت كاهش اين نوع آلودگي زيست محيطي ارائه شده است كه مي بايست در برنامه ريزي حمل و نقل شهري مورد توجه قرار بگيرند. اثرات زيست محيطي ثانويه سيستم حمل و نقل بر روي ديگر منابع از جمله منابع آبي، تالاب ها، و خاك بررسي شده است و در نهايت تاثير زيست محيطي اين سيستم بر روي انواع مختلف زيستگاه هاي طبيعي و ديگر اكوسيستم ها مورد تحليل قرار گرفته است.
واژه‌هاي كليدي: ارزيابي سيستم حمل و نقل، آلودگي هوا، آلودگي صوتي، آلودگي منابع آب
