6721

بررسي الگوريتم هاي مسيريابي در يافتن كوتاه ترين مسير بهينه در شبكه هاي بر تراشه با استفاده از سيستم هاي هوشمند

1396

دكتر هادي شهريار شاه حسيني

دكتر شهرام محمد نژاد

شبكه بر تراشه، يك روش طراحي پيشنهادي است تا يك بستر ارتباطي مناسب در سيستم هاي برتراشه ي بزرگ و سيستم هاي ارتباطي بر پايه ي باس باشد و در واقع يك را حل سازماندهي شده براي چالش هاي طراحي در حوزه هاي الكترونيك، چند رسانه اي و مخابرات است. با پيشرفت سريع صنعت نيمه هادي، تعداد هسته هاي بر تراشه به سرعت افزايش يافته كه مشكلاتي از قبيل پهناي باند، مقياس پذيري و توان در داخل اتصالات دروني تراشه به وجود مي آورد. از اين رو شبكه هاي بر تراشه ارائه شدند تا جاي اتصالات داخلي مرسوم در تراشه را بگيرند. يكي از مرسوم ترين توپولوژي ها در بين توپولوژي هاي مختلف موجود براي شبكه هاي بر تراشه، توپولوژي مش است. توپولوژي مش به خاطر سهولت در طرح بندي فيزيكي، جز پر استفاده ترين توپولوژي در طراحي شبكه هاي بر تراشه است. يكي از عوامل مؤثر در كارايي شبكه هاي بر تراشه، نحوه و الگوريتم مسيريابي است كه تأثير قابل ملاحظه اي را در تأخير، بازده و پيچيدگي عملكردي شبكه دارند. در اين سمينار از روش هاي ساختاري براي مدل كردن و طراحي شبكه هاي بر تراشه مانند منطق فازي و شبكه ي عصبي، استفاده شده است. به كارگيري منطق فازي، الگورتم هاي مسيريابي با كارايي بالا را فراهم مي كند. از طرفي شبكه هاي عصبي در مقايسه با ديگر روش هاي مرسوم سريعتر هستند و در طراحي معماري هاي با چند پردازنده ي موازي، به كار گرفته مي شوند. در اين سمينار، از اين دو روش در طراحي مسيرياب هاي بر تراشه، استفاده مي شود.

6/10/2019 12:00:00 AM

66332

1398/08/29