چکيده
سامانه‌هاي بي‌درنگ در دهه‌هاي گذشته نقش بسزايي در صنعت، حمل نقل، كنترل پرواز و مصارف پزشكي ايفا كرده‌اند. با گسترش مصارف اين سامانه‌ها و افزايش حساسيت در عملكرد آنها، سامانه‌هاي بحراني-مختلط پديد آمدند. به دليل ماهيت حساس اين سامانه‌ها مطالعات و تحقيقات بسياري در سالهاي اخير روي آنها انجام شده است. همچنين با توجه به تمايل روز افزون به سريعتر انجام شدن كارها، و استفاده از پردازنده‌هاي چند هسته اي، اين سامانه‌ها بر روي بسترهاي چند هسته اي گسترش يافتند. الگوريتم‌هاي زمانبندي براي اين سامانه‌ها نيز مانند سامانه‌هاي بي‌درنگ ارائه شد كه در اين پژوهش به بررسي اين الگوريتم‌ها پرداخته شده است. در ادامه اين پژوهش به ديگر پارامترهاي كارايي سامانه‌ها اعم از قابليت اطمينان و مديريت انرژي جهت كاهش توان مصرفي پرداخته شده است و به كارهاي انجام شده در اين زمينه اشاره مي‌‌شود.
