چکيده
امروزه باكاهش ابعاد ومصرف توان مدارهاي الكترونيكي،امكان توسعه بسياري ازابزارهاي پزشكي مراقبتي ،درماني
وتوانبخشي بصورت قابل پوشيدن ويانصب شونده درداخل بدن فراهم شده است كه ازاين ميان مي توان به ايمپلنت
هاي شنوايي،پروتزچشمي،ضربان سازقلب،ايمپلنت مغز،كپسول آندوسكوپي،دفيبريلاتورقابل كاشت،آ شكارسازشروع
حملات صرع ايمپلنت،ثبت كننده فعاليت مغزي ايمپلنت،بيوسنسورهاي ايمپلنت و....اشاره كرد . دراين ابزارها يكي
ازعوامل محدودكننده فعلي تامين انرژي لازم براي اين ادوات است .وزن واندازه بزرگ باتري هايي كه به اين
منظورمورداستفاده قرارمي گيرندونيازبه شارژ پ ي درپي آنها عامل محدودكننده دركاربرداين ابزارهابه شمارمي
رودكه طول عمرقطعه ايمپلنت راهم كم مي كن د. وهمچنين جراحي براي جايگزيني اين باطري ها غيرقابل اجتناب
است كه زمان بروپرهزينه هستندوباعث جراحي هاي ناخواسته مي شون د.رويكردهاي نوين براي رفع اين محدوديت
ها كسب انرژي لازم براي عملكرداين ابزارها ازخودبدن ومحيط اطراف ياخارج ازبدن مي باشد.جزئيات منابع
انرژي،محيط انتقال،برداشت انرژي وتكنيك هاي كوپلينگ وترانسديوسرهاي انرژي موردنيازبحث خواهد
ش دوهمچنين چالش هاي مربوط به هركدام ازروش ها موردبحث قرارخواهدگرفت .
