چکيده
شرايط كنوني صنايع منجر به بروز اختلالات فراوان در زنجيره‌هاي تامين آنها شده‌است كه همين موضوع منجبر به بروز ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﯾﯽ از ﻋﺪم‌اﻃﻤﯿﻨﺎن و آشفتگي در زﻧﺠﯿﺮهﻫﺎي ﺗﺄﻣﯿﻦ شده‌است. اختلالات و آشفتگي‌ها در هر سطحي از زنجيره‌ي تأمين از جمله سطح تأمين‌كننده،توزيع‌كننده‌ها و شركت‌ها، خرده‌فروش‌ها و مشتري نهايي مي‌تواند رخ بدهد. امروزه در اقتصاد جهاني رقابت شديد ميان شركت‌ها باعث شده تا آنها در شرايط ريسك قرار بگيرند. ريسك‌ها اثرات منفي زيادي بر زنجيره تأمين دارند و گاهي ممكن است منجر به شكست كامل زنجيره تأمين يا كاهش سود‌آوري و مزيت رقابتي بشوند بنابراين مديريت زنجيره تأمين بايد بر اساس رويكرد‌هاي متفاوت و اثر بخشي گام بردارد تا بتواند به خوبي و با حداقل آسيب با اين خطرات مواجه بشود. تاب‌آوري از جمله رويكرد‌هاي نوين وارد شده به ادبيات زنجيره تأمين براي مقابله با انواع ريسك‌هاي اختلالي و عملياتي است كه توان كاهش اثرات ريسك‌ها را به حداقل ممكن دارد. پژوهش حال حاضر قصد دارد تا ضمن مرور و معرفي مفاهيم و كليات مربوط به تاب‌آوري زنجيره تأمين، رويكرد‌هاي كمي و مدلسازي رياضي به كار گرفته شده براي ارزيابي و به پياده‌سازي تاب‌آوري در زنجيره تأمين را با هدف شناسايي شكاف‌هاي تحقيقاتي و اراﺋﻪ پيشنهادات آتي به منظور بهبود رويكرد‌هاي كمي تاب‌آوري در زنجيره‌تأمين مورد بررسي قرار دهد و در آخر دسته بندي جامعي در اين حوزه اراﺋﻪ كند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين استراتژي‌هاي تاب‌آوري فرهنگ مديريت ريسك، چابكي، انعطاف پذيري، تطبيق پذيري و يكپارچگي بيشترين نقش را در تبيين تاب‌آوري در زنجيره تأمين دارند.
