چکيده
بروز تصادفات، همواره مهندسين ترافيك را به سوي بررسي راهكارهاي كاهش تصادفات كشانده است. در اين بين مهندسين راه به منظور مقايسه‌ي مزاياي يك راهكار با ساير راهكارهاي ايمني، نيازمند ارزيابي ايمني ميباشند. در واقع با تحليل عوامل موثر بر تصادفات مي‌توان تأثير تغييرات پيشنهادي بر ايمني ترافيك در محورها و يا تقاطعات را در افق بلند مدت بررسي كرد.
همچنين مسئولين راه به منظور مقايسه‌ي منفعت خالص يك اقدام با ساير گزينه‌هاي بهبود ايمني و همچنين توجيه بكارگيري اقدام مورد نظر در ساير مكان‌ها، نيازمند ارزيابي ايمني ميباشند. ارزيابي اثرات ناشي از بكارگيري يك اقدام، در تصادفات از مراحل مهم در فرآيند ارزيابي ايمني راه‌ها ميباشد. اين ارزيابي منجر به دست يافتن به نحوه‌ي تغيير در فراواني و شدت تصادفات در اثر بكارگيري يك اقدام، مجموعه‌اي از اقدامات و پروژه‌ها ميشود. سه طرح مطالعه‌ي اصلي به منظور ارزيابي ايمني وجود دارد كه محقق بر اساس شرايط و داده‌هاي در دسترس خود ميتواند هركدام از آن‌ها را براي پيادهسازي ارزيابي ايمني برگزيند. طرح‌هاي مطالعات ارزيابي ايمني در حالت كلي به دو گروه مطالعات مشاهداتي و تجربي تقسيم ميشوند. مطالعات مشاهداتي خود به دو دسته‌ي مطالعات قبل-بعد و مطالعات مقطع عرضي تقسيمبندي ميگردند.
واژه‌هاي كليدي: ارزيابي ايمني، مطالعات مشاهداتي، مطالعات تجربي، مطالعات قبل-بعد.
