چکيده
انرژي زيست توده به عنوان يكي از منابع مهم انرژي‌هاي تجديد پذير شناخته‌شده است كه تأثيرات مثبتي در اقتصاد، محيط‌زيست و جامعه گذاشته است. در جهان امروز، انرژي در دستيابي به توسعه پايدار نقشي اساسي در جامعه ايفا مي‌كند و با توجه به بحران جهاني انرژي و افزايش روزافزون انتشار گازهاي گلخانه‌اي انتظار مي رود، استفاده از محصولات زيستي روزبه‌روز افزايش يابد؛ زيرا وابستگي به سوخت‌هاي فسيلي را كاهش مي‌دهد. جهت دستيابي به توسعه پايدار، افزايش كارايي و بهره‌گيري از منابع انرژي پايدار اهميت بسيار زيادي دارد. ازاين‌جهت، توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير به‌عنوان يكي از موثرترين و كاراترين راه‌حل‌ها جهت دستيابي به توسعه پايدار مطرح شده است. بنابراين در سال‌هاي اخير، توجهات ويژه‌اي به انرژي‌هاي تجديدپذير به‌عنوان جايگزين سوخت‌هاي فسيلي شده است. سوخت‌هاي زيستي كه از منابع زيستي حاصل مي‌شوند، امروزه يكي از منابع اصلي انرژي‌هاي تجديدپذير مي‌باشند. ايران داراي پتانسيل بالايي از انرژي‌هاي زيست‌توده مي‌باشد،.درحالي‌كه تلاش‌هاي زيادي براي توسعه انرژي‌هاي حاصل از منابع زيستي در حال انجام است، در سال‌هاي اخير بيش‌ازپيش متوجه اهميت و جايگاه ويژه لجستيك و زنجيره تأمين در توسعه اين حوزه شده‌اند. درواقع، زنجيره‌هاي تأمين اگر به‌صورت بهينه طراحي شوند، موجب خواهند شد كه سوخت حاصل از منابع زيستي با قيمتي مناسب تهيه شود. ازآنجايي‌كه توليدكنندگان و ذينفعان بسيار زيادي در زنجيره تأمين زيست‌توده دخيل مي‌باشند، طراحي مدل‌هاي كمي كارا، نقش بسيار مفيدي جهت ارزيابي و بهينه كردن منابع، هزينه‌ها، تقاضاي انرژي و اثرات زيست‌محيطي خواهند داشت. توليد سوخت زيستي به طور بالقوه مي‌تواند نقش عمده‌اي در ارضاي تقاضاي انرژي ايفا كند.
