چکيده
صنعت ساخت نه تنها بزرگترين استفاده كننده از منابع طبيعي ميباشد، بلكه بزرگترين توليد كننده نخاله در جهان نيز هست. با توجه به سرعت رشد و توسعه اين صنعت، مقدار نخاله هاي توليد شده نيز رو به افزايش ميباشد. همچنين به دليل فرسوده و قديمي شدن ساختمانهاي موجود در شهرهاي مختلف جهان، رشد و تراكم جمعيت در شهرهاي بزرگ و نياز جوامع به ساختمان با فناوري جديد و مصرف بهينه، تخريب و نوسازي ساختمانهاي موجود يكي از روشهاي سنتي است كه باعث توليد نخاله ساختماني زياد و هدر رفت سرمايه هاي ملي كشورها ميشود. ازاينرو؛ در چند دهه اخير كشورهاي پيشرفته به فكر استفاده مجدد از مصالح قابل بازيافت ساختماني افتاده اند و به جاي تخريب و نوسازي ساختمانهاي قديمي موجود آنها را مرمت و بازسازي ميكنند. اين روش در اقتصاد چرخشي اينگونه تعريف ميشود كه بعد از استفاده مصالح به جاي دور ريختن آن دوباره به چرخه توليد بازميگردد تا ارزش افزوده آن تا حد امكان حفظ شود. اقتصاد چرخشي در مقابل اقتصاد خطي كه به چهار مرحله استخراج، توليد، استفاده و دورريز تقسيم ميشود قرار دارد و در مرحله استفاده مجدد يا بازيافت جايگزين دورريز ميشود.
تحقيقاتي در مورد استفاده مجدد از مصالح در دنيا انجام شده است ، ولي در هيچ كدام از روش يكپارچه سازي اطلاعات استفاده نشده است. از مدلسازي اطلاعات ساخت جهت تخمين نخاله ساختمان در زمان بازسازي يا تخريب استفاده كردند، ولي در مورد بازيافت و استفاده مجدد مصالح بررسي زيادي انجام نشده است. ابزار و روشهاي زيادي جهت ارزيابي و مديريت نخاله ساختماني وجود دارد ولي تمامي آنها بعد از توليد نخاله مورد استفاده قرار ميگيرند و كمكي به مديريت نخاله ها قبل از به وجود آمدن آنها نميكنند. از اينرو نياز به يك سيستم يكپارچه اطلاعات مصالح ساختمان قبل از انجام هرگونه عملياتي ديده ميشود.
