چکيده
چكيده
توليد آب آشاميدني از بيشتر منابع آب خام شامل استفاده از منعقدكننده در مرحله انعقاد و لختهسازي براي
حذف كدورت است. آب سطحي شامل ذرات حلشده و معلق ميباشد و حذف كدورت در طول سالها با
استفاده از منعقدكنندههاي معدني انجام شده است. اين فرآيند شامل دو مرحله ميباشد، انعقاد و لختهسازي.
آلوم به دليل كارايي باال و هزينه پايين بهعنوان يك منعقدكننده معمول، مورد استفاده است. با استفاده از آلوم
در تصفيه آب آشاميدني، غلظت آلومينيوم در آب تصفيهشده باال ميرود. مصرف زياد آلومينيوم توسط انسان
ممكن است موجب بروز بيماريهايي همچون آلزايمر و جنون زودرس گردد. بنابراين، الزم است كه غلظت
آلومينيوم باقيمانده در آب با استفاده از يك منعقدكننده جديد، ايمن و مقرونبهصرفه كاهش يابد. بهتازگي
نانومواد بهعلت سطح تأثير و كارايي بيشتر، بهعنوان يك جايگزين براي منعقدكنندههاي معمول مورداستفاده
در تصفيه آب، مورد توجه قرار گرفتهاند. يكي از كارهاي صورت پذيرفته در اين زمينه، انجام مطالعاتي بر روي
كارايي نانومواد كربن در تصفيه آب، ازجمله گرافن اكسايد، بهدليل ويژگيهاي جديد مورد توجه آنها، ميباشد.
همچنين بهمنظور رفع مشكالت مربوط به منعقدكنندههاي شيميايي، تحقيقات زيادي درخصوص
منعقدكنندههاي طبيعي در سالهاي اخير صورت گرفته كه در اين رابطه ميتوان از كاربرد كيتوزان نام برد.
با توجه به موارد بيانشده در باال، انتخاب نوع منعقدكننده در فرآيند انعقاد بهمنظور تصفيه آب، از نكات
موردتوجه ميباشد. بدين منظور در تحقيق پيش رو به بررسي كيتوزان و نانوماده گرافن اكسايد با پايه كربن،
بهعنوان منعقدكننده، ميپردازيم.
نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه منعقدكننده گرافن اكسايد و كيتوزان، بهخوبي و بهصورت مؤثر قابليت
تصفيه آب را دارا ميباشند.
واژههاي كليدي: انعقاد و لختهسازي، كدورت، منعقدكننده، گرافن اكسايد، كيتوزان
