چکيده
امروزه با گسترش بيماري‌‌ها‌‌ي گوناگون ،به سيستمهاي دارو رساني بيش از پيش نياز مي‌باشد.سيستمهاي دارورساني كه بتوانند دقيقا در نقطه مورد نظر عمل كنند مي‌توانند در تسريع و بهبود بيماري‌‌ها بسيار موثرتر عمل كنند. سيستمهاي دارو رساني سنتي توان كنترل غلظت و تعيين بافت بيمار را نداشت.سيستمهاي نوين كنترل شده رهايش دارو اين امكان را براي ما فراهم آورده است كه بتوان دارو را در مكان ،زمان و غلظت مناسب رها كرد.در اين سيستم‌‌ها از حامل‌هاي دارويي نظير ليپوزوم‌ها ،هيدروژل‌ها ،مايسل‌ها ،نانو ذرات و... استفاده مي‌شود.ازبين اين حامل‌ها به بررسي مايسل‌ها مي‌پردازيم.مايسل‌ها از پليمرهاي هوشمند تشكيل شده اند كه اين پليمرها به محرك‌هاي شيميايي ،فيزيكي و زيستي پاسخ مي‌دهند و دارو را رها مي‌كنند.
انواع مايسل‌ها از نظر شكل و فاز مورد بررسي قرار مي‌گيرند.پليمرهاي هوشمند معرفي شدند و مكانيزم رهايش دارو در مايسل‌ها توسط دما و pH مورد بررسي قرار گرفت.
به دليل هزينه‌هاي بالاي تست‌هاي آزمايشگاهي و شرايط سخت نگهداري بافت زنده در اين پروژه به شبيه سازي سيستم رهايش كنترل شده دارو با سيستم شبيه سازي ديناميك مولكولي رهايش دارو مي‌پردازيم وعوامل موثر بر اين فرآيند مورد بررسي قرار مي‌گيرد.در انتها نتايح حاصل از شبيه سازي با چند كار تجربي اعتبار سنجي خواهند شد.
