چکيده
امروزه نياز به ارتباطات سريع و پردازش قوي در حوزه‌هاي الكترونيك و كامپيوتر باعث شده است تا استفاده از سيستم‌هاي قديمي و گذرگاه‌هاي ارتباطي كارآيي لازم را نداشته باشند. محققان براي حل چالش‌هاي ارتباطي سيستم بر تراشه‌ها كه در آن‌ها تعداد زيادي هسته‌هاي پردازشي بر روي يك تراشه قرار دارند، جايگزين كردن شبكه بر تراشه را پيشنهاد دادند و از سال 2001 با ارائه مفاهيم اوليه شبكه بر تراشه توسط آزمايشگاه سيستم‌هاي كامپيوتري دانشگاه استانفورد اين ساختار به طور تدريجي جايگزين گذرگاه داده شد. شبكه بر تراشه يك زيربناي ارتباطي مقياس پذير است كه قادر است ده‌ها يا صدها المان پردازشي را به يك‌ديگر متصل كند. شبكه بر تراشه به عنوان بهترين راه‌حل براي برقراري ارتباط بين واحدهاي پردازشي مختلف شناخته شده است. از اين رو معماري شبكه بر تراشه به طور فزاينده‌اي در سيستم هاي چند هسته‌اي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. انتخاب يك الگوريتم مناسب براي شبكه بر تراشه مي‌تواند تاثير بسزايي در عملكرد شبكه داشته باشد. از اين رو مسيريابي به عنوان يكي از مهم‌ترين موضوعات شبكه بر تراشه مطرح مي‌شود. دومعماري مرسوم براي شبكه بر تراشه وجود دارد; معماري مش دوبعدي كه در آن تمام اجزاء در يك سطح قرار دارند و معماري ديگر مش سه‌بعدي است كه در آن اجزاء تراشه در چند لايه قرار دارند. معماري مش دوبعدي به عنوان يك توپولوژي محبوب با ساختار ساده براي پياده سازي است اما بااين حال مش دوبعدي در سيستم‌هاي چند هسته‌اي به دليل تاخير بسته‌ها نمي‌تواند انتظارات را برآورده كند. در ادامه شبكه بر تراشه‌هاي سه‌بعدي براي جبران كمبودهاي شبكه بر تراشه‌هاي دوبعدي ازجمله تاخير و سربار توان پديد آمد. يكي از بزرگ‌ترين معايب در شبكه بر تراشه‌هاي سه‌بعدي چگالي توان بالا است كه در نتيجه منجر به مشكلات حرارتي مي‌شود. به همين خاطر محققان تلاش مي‌كنند الگوريتم‌هايي ارائه دهند تا بتوانند مشكلات حرارتي در مش‌هاي سه‌بعدي را حل كنند.
در اين سمينار به چند الگوريتم اشاره شده است.
واژه‌هاي كليدي: شبكه بر تراشه، الگوريتم مسيريابي، مش سه‌بعدي.
