چکيده
جريان سرگردان در سيستم هاي رانش ريلي با توجه به داشتن اثرات نامطلوب نياز به ارزيابي و كنترل دارد؛ براي تحقق اين هدف، لازم است در طراحي آسيب هاي قابل پيش بيني در مرحله ساخت (به عنوان مثال، عدم استقلال بين سيستم زمين و سيستم جمع آوري جريان سرگردان به دليل وجود فضا و شرايط احداثي) و تخريب عايق به دليل پيري و نگهداري ضعيف، حساب شود. شايد مهمتر از همه، تأثيرات ديگري مانند ويژگي هاي قطار، جدول زمان، سرعت، حركت چندين قطار و غيره، براي تعيين بدترين حالت نشتي بايد لحاظ شده و در نتيجه تعريف كاهش هاي مناسب با توجه به مديريت جريان سرگردان، مقدور شود. جريان هاي نشتي از سيستم تغذيه رانشي DC مترو، طول عمر لوله كشي هاي زيرزميني را كاهش مي دهند. در سيستم هاي حمل و نقل راه آهن برقي شهري، از ريل ها براي پيمايش قطارها و همچنين تأمين مسير بازگشت جريان الكتريكي قطار به پست قدرت رانشي (TPS) استفاده مي شود. به دليل مقاومت الكتريكي ريل ها و رسانايي به زمين، بخشي از جريان برگشت قطار به TPS به داخل زمين جريان مي يابد كه جريان سرگردان ناميده مي شود و مشكلات مختلفي از جمله افزايش پتانسيل ريل را ايجاد مي كند. توزيع جريان سرگردان متاثر از تعداد زيادي فاكتورهاست. موقعيت بي حفاظت كاتدي خط لوله كشي و خط لوله كشي حفاظت نشده تاثير مهمي بر جريان سرگردان دارد. در اين گزارش به بررسي مدل هاي ارائه شده براي اندازه گيري و ارزيابي جريان سرگردان در سيستم هاي رانش ريلي پرداخته و همچنين مدلي را براي بدترين شرايط جريان سرگردان ارائه مي كنيم.
