چکيده
آزمونهاي غير مخرب بهعنوان ابزاري براي مشاهده، آزمون، ارزيابي اجزا يا مواد بهكاررفته و گردآوري
نمونههايي از اطلاعات، بدون از دست دادن كارايي قسمت و يا كل يك سيستم ميباشد. هدف انجام اين
آزمايشها براي مشخص كردن كيفيت و يكپارچگي مصالح ميباشد. اساس گستردگي در استفاده از
آزمايشهاي غير مخرب، اهميت مسائل اقتصادي و ايمني است. در اقدامات پيشگيرانه براي حذف كردن
مشكلات درگير با زوال در سازه، تكنيكهاي آزمونهاي برجا جهت سهولت در ارزيابي بتن در طي ساخت،
راهاندازي و بهرهبرداري در طول عمر يك سازه اختراع شد. آزمونها غير مخرب بهعنوان اولين مرحله بازرسي
براي يك قطعه ساختهشده يا در ابعاد بزرگتر يك سازه ساختهشده ميباشد. اهميت آن در كاهش دادن
هزينههاي تعمير و نگهداري و يا به حداقل رساندن حوادث ناشي از عدم كيفيت يك سازه، ديده ميشود.
همانطور كه اشاره شد خطوط راهآهن نيز از اين قائله مستثنا نميباشد و آزمونهاي غير مخرب در اين حوزه
نيز كاربردهاي مهمي دارند.
با توجه به مشكل موجود براي نواحي كويري كشور كه ناشي از ماسه گير بودن مسير راهآهن در اين مناطق
ميباشد، پديده نفوذ ين كلر در تراورسهاي بتني مسير و در پي آن خوردگي ميلگردها به دليل عدم
زهكشي و نتيجتاً افزايش حجم آنها و به وجود آمدن ترك در تراورسها كه در آخر منتهي به خرابي آنها
تحت بار سرويس ميشود. به دليل شبيه بودن الگوي خرابي تراورسها، پاسخ به چگونگي و نقطه شروع ترك
و نحوه گسترش آن كه منجر به خرابي تراورس ميشود، ضرورت پيدا ميكند. كه اين امر نيازمند تحقيق و
بررسي اين تراورسها بهوسيله آزمونهاي غير مخرب ميباشد. براي بررسي اين موضوع، آشنايي كامل با تمام
آزمونهاي غير مخرب در سازههاي فلزي و بتني موردنياز ميباشد؛ تا در ادامه به تفسير آزمونها و تعميم
آنها در سازههاي ريلي پرداخته شود. در اين سمينار نيز همين روال دنبال شده و تحقيقات انجامشده در
حوزه راهآهن گردآوري و بررسيشده است. كه درنهايت با انتخاب آزموني موجه و بهينه به تحقيق در مورد
نقاط شروع ترك و نحوه گسترش آن و نهايتاً الگوي خرابي تراورسهاي بتني مناطق كويري دستيافته شود
