ترك‌خوردگي دماي پايين يكي از مهم‌ترين عامل‌هاي خرابي روسازي آسفالتي در نواحي سردسير مي‌ً‌باشد.اين ترك خوردگي همچنين مي‌تواند سبب نفوذ آب به سازه‌ي روسازي شده و سبب خسارات سنگين به آن گردد و هزينه‌ي نگهداري و تعميرات آن را به شدت افزايش دهد.
استفاده از افزودني‌ها و اصلاح كننده‌ها تا به امروز بيشتر براي عملكرد روسازي در دما‌هاي بالا و كاهش شيارشدگي مد نظر بوده است.در حالي كه مي‌توان از اين مورد به عنوان يك گزينه‌ي مناسب براي بهبود عملكرد روسازي در دماي پايين نيز بهره برد.
در اين سمينار ابتدا با تست‌هاي مربوط به عملكرد قير و مخلوط‌هاي آسفالتي در دماي پايين آشنا شده و سپس با يك روند تاريخي مناسب به بررسي پژوهش‌هاي انجام شده در زمينه‌ي تاثير انواع افزودني‌ها و اصلاح‌كننده‌ها بر عملكرد دماي پايين مخلوط روسازي پرداخته مي‌شود.در اكثر مطالعات دو پارامتر چقرمگي شكست (K_I) و انرژي شكست (G_f) به عنوان شاخص‌هاي عملكرد دماي پايين مخلوط آسفالتي مورد استفاده قرار گرفته است.
مقايسه نتايج مطالعات پژوهشگران مختلف و جمع بندي نكات حائز اهميت،بخش پاياني اين سمينار را تشكيل مي‌دهد.
