چكيده
مزاياي قبل توجه حمل و نقل ريلي از قبيل سرعت، ايمني، نظم ظرفيت و راحتي باعث گسترش روزافزون و جذب بيشتر مسافر و كالا گرديده است. از طرفي خط و سازه هاي آن بزرگترين سرمايه راه آهن مي باشند و هزينه هاي نگهداري و تعمير آن درصدي از هزينه بهره برداري را شامل مي شود.
از موارد مهم در مديريت تعمير و نگهداري، تدوين شاخص خرابي خط مي باشد. اكثر شاخص هاي موجود فقط از ديد هندسه خط يا راحتي سير تدوين يافته است، و كمتر از ديد سازه خط به مسئله نگريسته شده است. از طرف ديگر با توجه به ماهيت كيفي و توصيفي بودن خرابي سازه اي، تئوري فازي با ديرينه اي نسبتاً كوتاه، ابزاري قدرتمند براي فهم اين موضوع در اختيار دارد. رياضيات فازي كه بر مبناي اين تئوري توسعه يافته است قادراست تا مفاهيم كيفي و توصيفي را بر مبناي پارامترهاي حرفي و زباني فرموله نمايد.
هدف از اين تحقيق آن است كه با بهره گيري از ابزار منطق فازي شاخصي براي ارزيابي وضعيت سازه اي خط آهن توسعه دهيم. در اين راستا ابتدا به اهميت بحث تدوين شاخص و مفاهيم وابسته به آن پرداخته، سپس با بررسي و نقد كار پيشينگان، برتري و يا محدوديت روش خود را ذكر كرده، سپس با اشاره به تاريخچه و كليات رياضيات فازي با استفاده از مفاهيم آن بويژه ميانگين گيري وزني فازي و دي فازي، شاخص فازي وضعيت سازه اي خط را ارائه مي دهيم. در نهايت شاخص خود را با شاخص از قبل تدوين شده، بر روي تعدادي از قطعات راه آهن حساب كرده و آنها را مورد مقايسه و تحليل قرار مي دهيم.
اين رساله شامل 5 فصل و دو پيوست مي باشد. در پايان هر فصل نتايج به دست آمده مورد اشاره قرار گرفته است و در انتهاي رساله در فصل پنجم جمع بندي و نتيجه گيري تحقيق انجام شده، ارائه شده است.
واژه‌هاي كليدي: تعمير و نگهداري خطوط راه آهن، شاخص هاي وضعيت خط، رياضيات فازي،ميانگين گيري فازي
