چكيده
بروز حوادث طبيعي بحران‌زا مانند زلزله, مي‌تواند باعث آسيب‌ديدگي بسياري از اجزاي سيستم حمل و نقل گردد, به نحوي كه تردد وسايل نقليه و ساير كاربران آن را مختل كند. در ميان سيستم‌هاي حمل نقل, بخش حمل و نقل زميني و قسمت درون‌شهري آن آسيب‌پذيرتر از ساير بخش‌ها مي‌باشد.
در چنين شرايطي بايد با كمك شاخص‌هايي كه عملكرد مطلوب شبكه را بررسي مي‌كنند, عملكرد آن را، پيش از بروز بحران پيش‌بيني كرده, و با توجه به محدوديت بودجه (كه در مسائل اين‌چنين اغلب نقش تعيين كننده دارد), اجزاي مختلف شبكه‌ي حمل و نقل را اولويت‌بندي كرده و آن‌ها را تقويت كرد تا در صورت بروز بحران بتوانند وظايف خود را به خوبي انجام دهند.
در اين پژوهش در ابتدا براي پيش‌بيني نحوه‌ي عملكرد شبكه در هنگام بروز بحران ناشي از زلزله, و با تاكيد بر دسترسي به نواحي آسيب‌ديده جهت انجام سفرهاي امدادي, و همچنين قابليت اطمينان اتصال مراكز امدادي به نواحي آسيب‌ديده, شاخصي به عنوان شاخص دسترسي تعريف و محاسبه خواهدشد. در تعريف شاخص مذكور از روش شبيه‌سازي مونت كارلو استفاده شده است.
در ادامه با استفاده از شاخص دسترسي پيشنهادي و با توجه به احتمال باز بودن كمان‌هاي شبكه, براي كمان‌ها ضرايب اهميتي تعريف و محاسبه شد, كه اين ضرايب اهميت مي‌تواند براي اولويت‌بندي كمان‌هاي شبكه در زمان اختصاص بودجه جهت مقاوم‌سازي، به منظور بهبود عملكرد كمان در شرايط بحران پس از بروز زلزله‌ي احتمالي, مد نظر قرار گيرد.
واژه‌هاي كليدي: شاخص دسترسي, قابليت اطمينان, شبيه‌سازي مونت كارلو, كوتاه‌ترين مسير
