11775

11775

طراحي خيابان با استفاده از نمايانگر ادراك نمونه موردي: خيابان امام خميني بابلسر

كارشناسي ارشد

معماري - طراحي شهري

دي ماه 1390

دي ماه 1390

دكتر مصطفي بهزادفر

چكيده طراحي شهري در پي ارتقاي كيفيت محيطي است. كيفيت هاي مورد توجه حوزه طراحي شهري از بعد بصري آغاز مي شود اما محدود به آن نيست. بلكه ابعاد ديگر فضاي شهري را نيز در بر مي گيرد. امروزه به علت پديده جهاني شدن و پيامد آن مقايسه ذهني شهرها با هم و رقابت شهرها براي احراز هويت و تثبيت موقعيت بر اهميت توجه به كيفيت محيطي و طراحي در شهرها افزوده شده است. فضاهاي شهري و به ويژه خيابان كه مهمترين فضاي شهري است، عرصه هاي حضور مردم در قلمرو عمومي شهر هستند. يك خيابان اصلي، يك فضاي فيزيكي نيست كه با زمينه هاي فيزيكي پر شده باشد بلكه فضاي با معني و منحصر به فردي است كه مردم يك شهر در تاريخ طولاني با آن زندگي كرده و رد پاهايشان را به جاي گذاشته اند. هنگامي كه روش هاي فكر كردن و زندگي كردن از مكاني به مكاني ديگر متفاوت باشد، هر مكان به عنوان يك پيامد تفكرات و فعاليت هاي منحصر به فرد مردم در آن مكان ويژگي هاي منحصر به فرد خود را دارد. اين ويژگي هاي منحصر به فرد حس مكان را خلق مي كنند. بنابراين، يك مكان، همانگونه كه هست، بايد تصوير ذهني قابل تشخيص خود را از مكان هاي ديگر و نواحي زماني ديگر در گذشته داشته باشد. از اين رو طراحي خيابان اصلي بر اساس احساس و ديدگاه مردمي كه از آن استفاده مي كنند اهميت بسياري دارد. اين پژوهش در صدد است تا با مروري بر ادبيات و پيشينه رويكردهاي ادراكي به فضاهاي شهري، به يك چارچوب پژوهشي دست يافته و با تشخيص ادراك استفاده كنندگان از ويژگي هاي خيابان شهري مورد استفاده شان، با استفاده از شيوه "نظريه زمينه مداري"، رهنمودهاي طراحي خيابان شهري بابلسر را ارائه دهد. هدف از اين پژوهش بيان معيارهاي خوشايندي از ادراك شهروندان و شناسايي شاخصه هاي كيفيات محيطي موثر در فرآيند طراجي شهري است و سعي گرديد تا رهنمودهاي طراحي از طريق اعمال چشم انداز، ارائه هدف و راهبردهاي صحيح با توجه به معيارهاي خوشايندي به طراحي خيابان اصلي بر اساس تصوير ذهني استفاده كنندگان دست يابد. كلمات كليدي: خيابان شهري، ادراك، تصوير ذهني استفاده كنندگان، خيابان خوشايند.