11787

11787

توليد داربست سه جزئي نانوكامپوزيت هيدروكسي آپاتيت/ژلاتين/نانولوله‌ي كربني به‌منظور كاربرد در مهندسي بافت استخوان و بررسي خواص آن

كارشناسي ارشد

مهندسي مواد و متالو‍ژي- گرايش بيومواد

خردادماه 1392

خردادماه 1392

دكتر حميدرضا رضايي

دكتر عليرضا خاونديدكتر جلال ايزدي مباركه

چكيده مواد نانوكامپوزيتي پايه پليمري پيشرفته‌،محبوبيت گسترده‌اي در زمينه‌ي كاربردهاي مهندسي بافت به‌دست آورده‌اند. همچنين تحقيقات بسياري استفاده از نانومواد به عنوان تقويت‌كننده به‌منظور افزايش خواص مكانيكي و پايداري حرارتي پليمرهاي زيست‌سازگار را براي اتصالات مصنوعي و داربست نشان داده‌اند. تحقيق حاضر در رابطه با ساخت داربست متخلخل جديد به‌منظور استفاده در مهندسي بافت استخوان بهروش خشك كردن انجمادي،Freeze Dryingمي‌باشد. نانوكامپوزيت متخلخلمتشكل از نانوپودر هيدروكسي‌آپاتيتو پليمر مورد استفاده ژلاتينميكروبيولوژيو تثبيت‌كننده‌ي شبكه‌ي پليمري، محلولEDC(N-(3-dimethyl amino propyl)-N’-ethyl carbodiimidehydrochloride) مي‌باشد. براي توليد داربست‌هاي نانوكامپوزيتي، ژلاتين به عنوان ماتريس خارج سلولي،هيدروكسي‌آپاتيت به عنوان جزء اصلي داربست و به صورت درصدهاي مشابه موجود در استخوان و همچنين درصدهاي مختلف نانولوله‌ي‌كربني عامل‌دار، ƒ-MWCNT، (نانولوله‌ي خالص داراي اثرات سمي بيشتري نسبت به نوع ناخالص آن است) به‌منظور افزايش استحكام مكانيكي استفاده ‌شد. جهت تشخيص و تعيين نوع فازهاي موجود و همچنين پيوند بين اجزاي نانوكامپوزيت‌هابه ترتيب، آناليزهاي(X Ray Diffraction)XRDوFTIR (Fourier transform infrared spectroscopy)صورت گرفت. نتايج نشان دادند كه ميزان قابليت جذب آب، ميزان تخريب و درصد تخلخل‌ داربست‌ها با افزايش درصد نانولوله‌ي‌كربني كاهش و استحكام فشاري افزايش يافته است. توزيع يكنواخت هيدروكسي‌آپاتيت و ƒ-MWCNTدرماتريس ژلاتيني با تخلخل‌هاي به‌هم پيوستهµm180-40 و خاصيت زيست‌فعالي و تشكيل رسوب هيدروكسي‌آپاتيت نيز به‌وسيله‌ي تصاوير ميكروسكوپي(Scanning Electron Microscopy)SEMمشاهده شد. در نتيجه بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان گفت كه داربست حاصلجهت كاربرد در مهندسي بافت استخوان مناسب مي‌باشد. واژه‌هاي كليدي: داربست استخواني، مهندسي بافت، نانولوله‌ي‌كربني عامل‌دار، ژلاتين، هيدروكسي‌آپاتيت، خشك‌كردن انجمادي