12723

12723

بررسي ارتباط بين منابع در ماشين مجازي با كارايي آنها در محيط Vmware

كارشناسي ارشد

كامپيوتر - مهندسي فناوري اطلاعات گرايش طراحي شبكه هاي كامپيوتري

بهمن ماه1392

بهمن ماه1392

دكتر مرتضي آنالويي

چكيده Vmware يكي از تكنولوژي هاي مجازي سازي است كه براي مكان يابي و استقرار بهينه ماشين هاي مجازي و بطور كلي حفظ تعادل بار بين ميزبانهاي خود از ابزاري به نام DRS استفاده مي كند. DRS بصورت هوشمندانه تعادل بار بين ميزبانها را از طريق انجام مهاجرت برقرار نموده و جاگذاري اوليه ماشين هاي مجازي بر روي ميزبانها را انجام مي دهد، بنابراين كاربر حتي نيازي به تصميم گيري هاي جاگذاري اوليه نيز ندارد. در اين پروژه با استفاده از برخي از مقادير اندازه گيري شده از طرف شركت Vmware به بررسي ارتباط بين منابع فيزيكي و كارايي ماشين هاي مجازي در محيط Vmware مي پردازيم. اين پروژه ادعاي DRS مبني بر افزايش كارايي از طريق مهاجرت ماشين هاي مجازي را هنگامي كه رقابت منابع وجود دارد از طريق مدلساز JMT مورد بررسي قرار مي دهد. نرم افزار مدلساز JMT شامل 6 ابزار براي اندازه گيري جنبه هاي متفاوت كارايي است، هر يك از اين 6 ابزار نوع خاصي از تحليل را به ما مي دهد ، با توجه به فاكتورهاي مد نظر ما و به فراخور شرايط، از ابزار JMVA براي اين تحقيق استفاده كرده و نشان داده ايم كه تكنيك هاي مورد استفاده DRS بر روي مشخصات سخت افزاري متفاوت مثمر ثمر بوده و نقش چشم گيري در افزايش معيارهاي كارايي دارد. براي اين منظور حالتهايي كه در سيستم DRS فعال نيست را مدل نموده و معيارهاي كارايي را اندازه مي گيريم و سپس DRS را فعال و پس از انجام مهاجرت هاي لازم مجدداً سيستم را مدل و معيارهاي كارايي را اندازه مي گيريم. نتايج حاصله مويد اين مطلب است كه بطور قطع DRS در افزايش كارايي ماشين هاي مجازي موثر است ، اما الزاماً هميشه راهكار افزايش كارايي ماشين هاي مجازي، افزايش منابع فيزيكي نيست، بلكه شناسايي بارهاي كاري روي ماشين هاي مجازي و ارتقاء منابع رقابتي نقش چشمگيري در افزايش كارايي ماشين هاي مجازي دارد، همچنين اگر در ارتقاء منابع فيزيكي در دسترس، هماهنگي رعايت نشود به نتايج قابل قبولي در افزايش كارايي ماشين هاي مجازي نخواهيم رسيد. واژه‌هاي كليدي:مهاجرت ماشين هاي مجازي- افزايش كارايي سيستم- DRS- مدلسازJMT