چكيده
چكيده
خواص اصطكاكي روسازي نقشي اساسي در ايمني جاده به عنوان عاملي براي اصطكاك و تماس سطحي لاستيك با رويه و جلوگيري از وقوع بخشي از تصادفات ايفا مي كند. در كشور ما، ايران به علت تنوع بسيار گسترده اقليم هاي مختلف در مناطق مختلف جغرافيايي كشور، نياز به بررسي خواص اصطكاكي رويه در شرايط مختلف آب و هوايي محسوس است. لذا در اين پايان نامه تلاش شده است تا اثر دما به عنوان عاملي موثر بر مقاومت لغزشي رويه هاي بتني مورد بررسي قرار گيرد. به اين منظور از سه نوع بتن با مواد افزودني پودر شيشه و پودر لاستيك و بتن معمولي براي ساخت نمونه ها استفاده شده است. سطوح اين سه تيپ بتن در سه حالت سطح تمام شده صاف ، سطح برس خورده و سطح شيار دار مورد بررسي قرار گرفته است. براي ايجاد تغييرات دما از حمام آب داراي ترمومتر استفاده شده است. براي ارزيابي مقاومت لغزشي سطح نمونه ها از دستگاه آونگ انگليسي استفاده شده است. در اين پژوهش آزمايشگاهي دماي كفشك و رويه و آب استفاده شده در آزمايش آونگ انگليسي بصورت همزمان تغيير داده شده است.نتايج نشان مي دهد كه با افزايش دما، مقاومت لغزشي رويه بتني كاهش مي يابد. اين كاهش داراي شيبي بين 0.232 تا 0.3 مي باشد. به اين معني كه به ازاي هر درجه سانتيگراد افزايش دما، بين 0.232 تا 0.3 از مقاومت لغزشي سطح نمونه ها كاسته شده است. ضمنا ايجاد بافت درشت و ريز بر روي سطح نمونه ها به مقدار قابل توجهي مقاومت لغزشي آنها را افزايش مي دهد.
واژه‌هاي كليدي:مقاومت لغزشي، رويه بتني، دما، بافت سطحي.
