13456

13456

طراحي مدل سياستهاي بازرسي بهينه براي سازه‌هاي تحت فرسايش با استفاده از مدل زمان تأخير

كارشناسي ارشد

صنايع - سيستم هاي اقتصادي و اجتماعي

فروردين ماه 1393

فروردين ماه 1393

دكتر كامران شهانقي - دكتر محمدرضا غلاميان

دكتر رسول نورالسناء

چكيده در اين گزارش مدلي مناسب براي برنامه‌ريزي نگهداري سازه هاي تحت فرسايش كه مبتني بر مفهوم زمان تأخير مي باشد ارائه شده است. در ابتدا نتايج حاصل از مطالعه ادبيات مربوط به نگهداري و تعميرات سيستم ها و سازه‌هاي تحت فرسايش با تكيه بر مفهوم قابليت اطمينان و تحليل احتمالي طول عمر گزارش شده است.ادبيات بررسي شده شامل طيف وسيعي از تئوري هاي گوناگون مانند قابليت اطمينان سازه اي، فرايندهاي احتمالي و تكنيك هاي شبيه‌سازي مي باشد. در ابتدا مفاهيم پراستفاده در مقالات به صورت خلاصه مرور شده است و سپس نقش و جايگاه هريك در بخش مرور ادبيات روشن گرديده است. سپس فرصت ها و شكافهاي تحقيقاتي مطلوب توضيح داده شده است و پيشنهادات ارائه گرديده است. اين پيشنهادات عمدتاً بر پايه به كارگيري مفهوم به كار رفته در مدل‌هاي زمان تأخير بوده كه همانطور كه توضيح داده شده براي مدلسازي، بهينه‌سازي و تصميم‌گيري براي سازه هايي كه اصولاً يك نوع زيرساخت محسوب مي شوند مانند جاده ها، پل ها و ساير سيستم ها با ويژگي مشابه كارآمد خواهد بود. در اين گزارش، پس از بنا كردن يك مدل پايه براساس مفهوم زمان تأخير، ساير ويژگيهايي كه ضرورت دارد براي برنامه‌ريزي سازه ها و سيستم هاي تحت فرسايش در نظر گرفته شود طي چندين مرحله به مدل اوليه اضافه گرديده است و فرايند مدلسازي تكميل گشته است. ويژگيهايي كه به مدل اوليه اضافه شده است مانند فرايندهاي خرابي چندگانه و فعاليتهاي بازرسي متنوع به صورت جديدي كه در ساير كارهاي گذشته نبوده است به عنوان نوآوري هاي اين تحقيق مدل پايه را به صورت مدلي جامع و كارا مبدل كرده است. در فصل بعدي، مثالهاي عددي متنوعي ارائه شده است كه رفتار مدل را سنجيده است و جوابهاي آنها تفسير و تحليل و اعتبارسنجي شده است. در فصل آخر نيز نتيجه گيري و پيشنهادها براي كارهاي تحقيقاتي آينده ارائه شده است.