چكيده آلياژهايآلومينيوم برنز يكي از پر كاربردترين فلزات شناخته شده در صنعت هستند، مخصوصاً در مواردي كه نياز به مقاومت سايشي وجود دارد. براي افزايش سختي اين آلياژها از عمليات حرارتي كوئنچ و سپس پير ‏سازي استفاده مي‌شود. در اين پژوهش تأثير سرعت انتقال حرارت در عمليات حرارتي و نيز ‏تأثير افزودن نيكل به آلياژآلومينيوم برنز فاقد نيكل،در سختي آلياژ مورد بررسي قرار گرفت.‏ طي اين پژوهش آلياژهاي آلومينيوم برنزCu-11Al-4Ni-4Fe (C95500) و Cu-11Al-4Fe(C95200) به صورت ميله هايي با قطر 30 ‏ميليمتر تهيه شده و به صورت ديسك هايي به ضخامت 5 ميليمتر بريده شد.‏ نمونه هاي تهيه شده به منظور عمليات محلول سازي به مدت يك ساعت در كوره با دماي°C950 ‏ قرار گرفتند و در آب كوئنچ شدند. سپس براي پيرسازي، به دو دسته تقسيم ‏شدند، يك دسته در كوره مقاومتي و در محيط معمولي قرار گرفت و دسته ديگر در محيط ‏نمك مذاب قرار گرفت و دماهاي پيرسازي براي هر دو دسته،C°250،C°350 وC°450 در نظر گرفته شد.‏ نمونه ها متالوگرافي شدند و مورد سختي سنجي قرار گرفتند و در نهايت آزمايش سايشبه منظور مقايسه تأثير محيط هوا و محيط نمك مذاب در مرحله پيرسازي، بر خواص سايشي آلياژ حاوي نيكلانجام شد.‏ پيرسازي در محيط نمك مذاب،سختي نمونه آلياژ C95500 را در دماي بهينه پيرسازيدماي ‏‎°C‏350 ‏ ‏حدود 8% افزايش و زمان سيكل عمليات حرارتي را در حدود 33% كاهش داد. همچنين نمونه‌اي كه در محيط نمك مذاب مورد پيرسازي قرار گرفته است نسبت به نمونه پيرسازي شده در هوا مقاومت به سايش بيشترينشان داد. واژه‌هاي كليدي: آلومينيوم برنز، عمليات حرارتي سريع، نمك مذاب، سايش