چكيده
مقدمه
انسان به طور ذاتي در تعامل و تقابل با ديگران نيازهاي خود را بر طرف ساخته و گذران امور مي كند. اثرات اين كنشها و متقابل و نقش آنها تا حدي است كه حذف آن ، زندگي را غير ممكن مي سازد. اما در اين ميان دانشمندان علوم اجتماعي با نگرشي كنجكاوانه در جوامع، به شناسايي اين كنشها پرداخته و به مجمو عه عواملي پي برده اند كه آن را سرمايه اجتماعي ناميده اند. مفهوم سرمايه اجتماعي در بر گيرنده مفاهيمي همچون اعتماد ،همكاري و همياري ميان اعضاي يك گروه يا يك جامعه است كه نظام هدفمندي را شكل مي دهند و آنها را به سوي دستيابي به هدف ارزشمند هدايت مي كند. از اين رو شناخت سرمايه اجتماعي مي تواند جوامع را در گسترش ابعاد سرمايه اجتماعي كمك نموده و موجب افزايش عملكرد اجتماعي و اقتصادي افراد در جوامع گردد. (تنهايي, 1389)
در سالهاي اخير در علوم اجتماعي درباره سرمايه اجتماعي بحث هاي زيادي شده است. محاسبه تعداد مقالات دانشگاهي ارائه شده درباره يك موضوع، احتمالا شيوه مناسبي براي درك جذابيت گسترده آن موضوع است.تعداد مقالات نشريات كه سرمايه اجتماعي يكي از واژه هاي كليدي آنهاست، قبل از سال 1981 در مجموع 20 مقاله بوده است و بين سالهاي 1991 تا 1995 به 109 مقاله افزايش يافته است.بين سالهاي 1996 تا 1999 مجموع اين مقالات 1003 مقاله بوده است.و اين در حاليست كه شواهدي براي فروكش كردن اين رشد در آينده وجود ندارد. اين شاخص به ما اطمينان مي دهد كه با انفجار اقبال مهندسين به مفهوم روبرو مي باشيم.اين در حاليست كه تعداد روزافزوني از سياستگذاران و روزنامه نگاران نيز در تلاشي مشابه با اين مفهوم آشنا مي شوند و از اين طريق اين مفهوم وارد زبان عموم مردم مي شود.
