14993

14993

مدل‌سازي متغيرهاي شخصيتي و رفتاري مؤثر بر ريسك رانندگان حمل‌ونقل عمومي درون‌شهري

كارشناسي ارشد

مهندسي و برنامه‌ريزي حمل ‌و نقل

فروردين ماه 1394

فروردين ماه 1394

دكتر علي توكلي كاشاني

عمران

چكيده رفتار رانندگي، يكي از مهم‌ترينعوامل مؤثر بر وقوع تصادفات رانندگي مي‌باشد. پژوهش حاضر سعي در شناخت دقيق اين پديده در بين رانندگان حمل‌ونقل عمومي دارد و همچنين اثر مشخصات جمعيت شناختي، رفتار و مزاج رانندگان بر ريسك تصادفاترا موردبررسي قرار مي‌دهد. نمونه موردمطالعه در اين تحقيق رانندگان اتوبوس‌هاي شركت واحد اتوبوس‌راني در منطقه 7 تهران مي‌باشد. روش تحقيق، پيمايش و ابزار گردآوري داده‌ها در اين تحقيق علاوه بر داده‌هاي تصادفات رانندگان مقصر اخذشده از شركت واحد اتوبوس‌راني تهران، پرسشنامه است كهداده‌هاي آن به‌صورت مصاحبه انفرادي با 253 راننده جمع‌آوري‌شده است.نتايج نشان داد رانندگان داراي كارت شهري در طي سه سال به‌طور ميانگين 3/16 درصد بيشتر از رانندگان پايه‌يك تصادف داشته‌اند. همچنين بررسي ساعات كاري نيز نشان داد كه رانندگان با 11 ساعت كاري به‌طور ميانگين طي سه سال 1/20 درصد تصادفات بيشتري از رانندگان با 8 ساعت كاريداشته‌اند. نتايج اين پژوهش همچنين نشان داد كه با افزايش سن و سابقه رانندگي ميانگين تصادفات ابتدا روندي افزايشي و سپس روندي كاهشي دارد. براي آزمون فرضيات نيز از آزمون همبستگي پيرسون استفاده گرديد. نتايج به‌دست‌آمده نشان داده كه بين ريسك تصادف واقعي رانندگان با خطاها و تخلفات آن‌ها ازلحاظ آماري رابطه معناداري وجود دارد. همچنين بين سن رانندگان و ريسك تصادف آن‌ها نيز ارتباط معناداري يافت شد.بعلاوه، بين نوع گواهينامه (پايه‌يك و كارت شهري) رانندگان اتوبوس و ريسك تصادف ارتباط معناداري وجود دارد.نتايج اين مطالعه همچنين نشان داد كه رانندگان با مزاج گرم خطاها و تخلفات بيشتري نسبت به ساير مزاج‌ها داشته و به‌طور ميانگين 31% تصادف بيشتري نسبت به رانندگان با مزاج سرد دارند. درنهايت با استفاده از مدل شبكه عصبي،پيش‌بيني ريسك تصادف رانندگان اتوبوس بر اساس معيارهاي تخلفات، مزاج و نوع گواهينامه آن‌ها با دقت 2/89% و با مدل KNN با دقت 8/87 % انجام شد. واژه‌هاي كليدي:ريسك تصادف، رفتار رانندگي، مزاج، رانندگان اتوبوس.