چكيده
چكيده
درياچه اروميه در شمال غربي ايران و در منطقه آذربايجان واقع شده‌است.درياچه اروميه، بزرگ‌ترين درياچه داخلي ايران و دومين درياچه آب‌شور دنيا است. بر طبق اطلاعات پايش درياچه اروميه تراز سطح آب درياچه در سال¬هاي 1375-1374 به حداكثر خود يعني 1277.9 متر از سطح دريا رسيده است. پس از آن طي سال¬هاي بعد جريان ورودي به درياچه سير نزولي داشته است و تا كنون همواره كمتر از ميانگين دوره بلند مدت بوده است. تراز كنوني درياچه 1270.58 متر از سطح دريا است كه اين مقدار 3.52 متر كمتر از تراز اكولوژيك مي¬باشد. اين كه چه عواملي باعث بروز چنين بحراني شده¬اند خود يكي از اهداف بسيار مهم در زمينه حل اين بحران مي¬باشد. يكي از بهترين روشها براي رسيدن به اين هدف راهكار پويايي سيستم مي¬باشد. اين روش تاكنون در تعداد زيادي از مطالعات هيدرولوژيكي، مديريت منابع آبي و زيست محيطي به كار گرفته شده است. براي اين منظور ابزاري لازم است كه حوضه مورد نظر را با حدكثر جزئيات شبيه سازي كند و قابليت نمايش تغيرات پارامترهاي مختلف در طول زمان را داشته باشد. در اين مدل، تمام منابع آب و نيازهاي آبي منطقه از سال¬¬هاي گذشته كه تراز درياچه در حداكثر خود قرار داشته است تا شرايط كنوني توسط يك روش پويايي سيستم شئ¬گرا مدل¬سازي شده-اند. بدين وسيله ابزاري در دسترس خواهد بود كه زمينه را براي كشف دلايل اصلي افت تراز درياچه فراهم مي¬كند. بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه سهم كاهش بارندگي¬ها , و استمرار خشكسالي¬ها به عنوان عوامل آب و هوايي در افت تراز درياچه چيزي در حدود 27 درصد مي¬باشد. افزايش جمعيت و به دنبال آن افزايش نياز شرب و صنعت نيز در حدود 11 درصد در اين بحران نقش داشته¬اند. در نهايت نيز توسعه كشاورزي و ساخت مخازن با سهمي در حدود 62 درصد بالترين سهم را در ميان عوامل اثرگذار بر افت تراز درياچه به خود اختصاص مي¬دهند. اين نتايج نشان مي¬دهد كه اصلاح و محدود كردن بخش كشاورزي و جلوگيري از توسعه نامتوازن آن مي¬تواند به عنوان يك راهكار در جهت بهبود شرايط كنوني درياچه بحساب آيد.
واژه‌هاي كليدي: درياچه اروميه، پويايي سيستم، شئ¬گرايي، مديريت منابع آب
