-
شماره ركورد
15789
-
شماره راهنما(اين فيلد مربوط به كارشناس ميباشد لطفا آن را خالي بگذاريد)
15789
-
پديد آورنده
مونا صدر
-
عنوان
طراحي مجموعه اقامتي_تفريحي وقت آزاد دستك با رويكرد تعاملات اجتماعي
-
مقطع تحصيلي
كارشناسي ارشد
-
رشته تحصيلي
مسكن
-
سال تحصيل
فروردين 1395
-
تاريخ دفاع
فروردين 1395
-
استاد راهنما
دكتر محسن فيضي - دكتر سيد باقر حسيني
-
دانشكده
معماري و شهرسازي
-
چكيده
چكيده
امروزه شهر نشيني به جايي رسيده است كه باعث خستگي در اكثريت مردم ميگردد.سكونت در آپارتمانها با فضاهاي محدود، دوري از طبيعت و نداشتن ارتباط اجتماعي با ساكنين محل باعث تبديل محيط خانه به مكاني صرفاً براي استراحت و فردي زندگي كردن شده است بدون اينكه افراد ارتباط اجتماعي با يكديگر داشته باشند. ارتقاء تعاملات اجتماعي از مهمترين جلوههاي فضاهاي شهري موفق ميباشد. پاسخگويي به نيازهاي اجتماعي انسان و تأمين فرصتهاي لازم در زمينهي كسب تجارب اجتماعي وي، مستلزم وجود فضا و قرارگاه كالبدي است و فضاهاي عمومي ظرفيتي عظيم در پاسخ به اين جنبه از حيات انسان در جوامع شهري محسوب ميشود. از اين رو با توجه به اين ظرفيت عظيم از يكسو و تأكيد بر بعد اجتماعي انسان و فضا از ديگرسو، پژوهش حاضر به بررسي عوامل مؤثر بر حفظ و تداوم حيات جمعي و ارتقاء تعاملات اجتماعي ساكنين محلهي دستك در استان گيلان ميپردازد.
اصلي ترين سوالات اين پژوهش به شرح زير است. چگونه ميتوان در يك مجموعه اقامتي تفريحي روابط اجتماعي ميان افراد ساكن را ارتقاء بخشيد؟؛ چگونه ميتوان با افزايش فضاهاي جمعي، تعاملات اجتماعي را افزايش داد؟؛ چه عواملي در تجمع افراد و برقراري ارتباط آنها با يكديگر ميتواند در فضاهاي جمعي تأثيرگذار باشد؟؛ مهمترين محورها جهت ارتقاء تعاملات اجتماعي كدامند و هركدام از اين محورها شامل چه مؤلفههايي ميباشند؟؛ از نظر ساكنين و غير ساكنين محل، كداميك از اين مؤلفهها داراي اولويت بيشتري هستند؟.
پژوهش حاضر ماهيت كاربردي دارد و روش تحقيق از نوع تركيبي ميباشد. در اين پژوهش، ابتدا با استفاده از روش كتابخانهاي و مشاهدات ميداني به بررسي مؤلفههاي مؤثر در افزايش تعاملات اجتماعي مجموعه پرداخته ميشود. سپساينپژوهشدرنظردارد به روش دلفي و بادريافتنظراتمتخصصينمعماري، مؤلفههاي داراي اهميت بيشتررا استخراج كند، سپس به روش توصيفي پيمايشي و به وسيلهي پرسشنامه از ساكنينو غيرساكنين دستك و دريافتنظرات آنهادر اين مقوله، بتوان حداكثر حضورپذيري و تعاملات اجتماعي را در مجموعه جلبكرد.
با توجه به مطالعات انجام شده در اين پژوهش، محورهاي اصلي ارتقاء حضورپذيري و تعاملات اجتماعيبه 4 محور كلي زير تقسيم ميشوند. 1. ادراكي (ذهني) 2. كالبدي(عيني)، 3. زيست محيطي، 4. اجتماعي.
انتخاب اكثريت مردم در بين مولفههاي سازندهي اين محورها شامل موارد زير است: توجه به جهتيابي مسيرها به كمك استفاده از تابلوهاي راهنما و آشنايي با محيط در اين مجموعه؛استفاده از حصارهاي مناسب در ويلاها؛ايجاد مسيرهاي راحتي براي عابرين جهت عبور و مرور در مجموعه؛استفاده از مصالح مناسب و به كارگيري هندسه مناسب در طراحي ويلاها و هتل؛توجه به فرم ويلاها و هتل؛ايجاد صداي آب و پرندگان جهت افزايش حضورپذيري و تعاملات اجتماعي؛طراحي ويلاها و هتل با توجه به اقليم استان گيلان و دستك؛تعبيه سايبانهايي در برخي تراسها براي ايجاد سايه و همچنين محافظت در برابر بارندگي؛شيبدار بودن بام خانهها؛ايجاد دوربرگردان در شكل گيري مسيرهاي سواره؛انتخاب چشم اندازهاي شمالي و رو به دريا؛ايجاد فضاهايي براي افزايش تعاملات اجتماعي در كنار ايمني و امنيت.
واژگان كليدي: تعاملات اجتماعي و اجتماع پذيري، حضورپذيري، فضاي جمعي، محلات مسكوني.
-
لينک به اين مدرک :