25326

مدل بهينه براي حداكثر سازي دسترسي مسافران به ناوگان حمل ونقل اتوبوسراني درون شهري (مطالعه موردي: منطقه شهري سنندج)

كارشناسي ارشد

مهندسي برنامه ريزي حمل و نقل

1397

شهريور 1400

دكتر شيخ الاسلامي - دكتر افندي زاده

مهندسي عمران

پژوهش پيشرو تلاشي براي آگاهي از تأثيرگذاري پارامترهاي مختلف در حداكثر سازي دسترسي مسافران هست. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي متغيرهاي مهم و تأثيرگذار در حداكثر سازي دسترسي مسافران به ناوگان حملونقل اتوبوسراني درونشهري ميباشد. به اين منظور متغيرهاي متعددي در دو گروه كلي )توصيفي و استنباطي( تعريفشده كه هر يك از اين دو نوع متغير خود به چندين زيرگروه و متغير ديگر تقسيم و درنهايت دادههاي مربوط به اين متغيرها جمعآوري شد . براي برداشت دادهها از روش جمعآوري ميداني و تكميل پرسشنامه توسط شهروندان و مسافران استفادهكننده از ناوگان اتوبوسراني درونشهري شهر سنندج استفادهشده است. بدين ترتيب كه با حضور محقق در كنار پاسخدهندگان و راهنمايي لازم، تعداد 384 عدد پرسشنامه در طول بازهي زماني سههفتهاي تكميل و مورد ارزيابي واقع گرديد. سپس با تجزيهوتحليل دادههاي پرسشنامه توسط نرمافزار spss ، مدل رگرسيون خطي ارائه گرديد كه نقش و تأثير هركدام از متغيرهاي مستقل را بر متغير وابسته كه حداكثر سازي دسترسي مسافران است بررسي و موردسنجش قرار گرفت. متغيرهاي مستقل اين پژوهش شامل: نوع سرويسدهي، عدالت اجتماعي، مسافت و تعداد ايستگاهها، مدتزمان انتظار، زمان سفر و شاخصهاي ترافيكي ميباشند. همچنين طبق نقشهها و اطلاعات دريافتي از شركت اتوبوسراني سنندج و شهرداري سنندج، شهر سنندج به 5 زون )منطقه( تقسيمبندي شد و براي هركدام از زونها تحليل رگرسيون خطي را انجام و نقاط قوت و ضعف هر منطقه مشخص گرديد. در پايان مشخص گرديد كه درمجموع مناطق شهر سنندج متغيرهاي نوع سرويسدهي، عدالت اجتماعي، مسافت و تعداد ايستگاهها و مدتزمان انتظار بر روي حداكثر سازي دسترسي مسافران تأثيرگذار هستند اما متغيرهاي زمان سفر و شاخصهاي ترافيكي تأثيرگذار نيستند.

1400/07/18

Optimal model for maximizing passenger access to the intercity bus transport fleet (Case study: Sanandaj urban area)

1/1/1900 12:00:00 AM

The main purpose of this study is to investigate the important and effective variables in maximizing passenger access to the intra-city bus transport fleet. For this purpose, several variables of two general groups (descriptive and inferential) were defined. Each of these two types of variables was divided into several subgroups and other variables, and finally data related to these variables were collected. To collect data, the method of field collection and completing a questionnaire by citizens and passengers using the city bus fleet in Sanandaj has been used. Thus, with the presence of the researcher along with the respondents and the necessary guidance, 384 questionnaires were completed and evaluated during a period of two weeks. Then, by analyzing the questionnaire data by SPSS software, a linear regression model was presented to examine and evaluate the role and effect of each independent variable on the dependent variable, which is to maximize passenger access. Independent variables of this research include: type of service, social justice, distance and number of stations, waiting time, travel time, traffic indicators. Also, according to the maps and information received from Sanandaj Bus Company and Sanandaj Municipality, we have divided Sanandaj city into 5 zones (regions) and for each of these zones, the same linear regression analysis was performed and the strengths and weaknesses of each region were identified

پرسشنامه، حداكثر سازي دسترسي مسافران، ناوگان اتوبوسراني درون شهري، مدل رگرسيون خطي

Questionnaire, Maximizing passenger access, Intercity bus fleet, Linear regression model