2586

06 - 07 دكترا

مدلسازي و تعيين پارامترهاي غير خطي اتصالات پيچي

دكتري

مكانيك - طراحي كاربردي

1385

1385

دكتر حميد احمديان

06

مدلسازي اتصالات در سازه هاي مكانيكي به منظور ايجاد يك مدل قابل اطمينان از سازه جهت استفاده در تخمين پاسخ ديناميكي سازه تحت شرائط بارگذاري، يك مرحله حساس در فرايند مدلسازي مي باشد. در دامنه هاي تحريك بالا، رفتار اتصال غير خطي شده و اتصال باعث افزايش ميرائي سازه ميشود بنابراين در چنين شرايطي صرفنظر كردن از رفتار غيرخطي اتصالات در مدلسازي اتصالات ميتواند منتهي به نتايج نادرست شود. از طرف ديگر امروزه مدلسازي اجزاء محدود سازه هاي بزرگ يك روش معمول در صنعت براي تخمين پاسخ ديناميكي چنين سازه هائي است. مدل اجزاء محدود يك سازه همواره با سازه واقعي متفاوت است. اما مدلسازي نادرست اتصالات ميتواند منتهي به بزرگ تر شدن اين اختلاف شود. دليل آن عدم وجود مدلهاي مناسب در كدهاي اجزاء محدود جهت مدلسازي اتصالات موجود در سازه هاي بزرگ ميباشد. بنابراين ارائه مدلهاي ساده اما دقيق براي اتصالات اهميت ويژه اي دارد. در اين پايان نامه به شناسائي مدل غير خطي سختي و ميرائي اتصالات پيچي پرداخته شده است. يك المان غير خطي Generic براي اتصالات پيچي ارائه شده است كه مدل رياضي اين المان از يك ماتريس جرم، ماتريس سختي غير خطي و ماتريس ميرائي با ضرائب ميرائي وابسته به جابجائي تشكيل شده است. جهت شناسائي پارامترهاي اتصال بر روي يك سازه واقعي آزمايش انجام شده و با استفاده از نتايج آزمايش به شناسائي پارامترهاي مدل اتصال پرداخته شده است. مقايسه نتايج حاصل از آزمايش و مدل تصحيح شده اتصال نشان ميدهد كه مدل غير خطي Generic اتصال مدل قابل قبولي جهت تخمين رفتار ديناميكي اتصالات ميباشد.