چكيده
چكيده :
يكي از رويكردهاي مطرح در برنامه ريزي توليد , رويكردي موسوم به تئوري محدوديتها مي باشد كه در دهه
هفتاد ميلادي توسط گلدرات ارايه گرديد. تئوري محدوديتها مبتني بر يكسري قوانين تجربي است كه
هدفش محافظت از ايستگاه گلوگاه در مقابل از كارافتادگي ايستگاه گلوگاه بعلت عدم تغذيه آن از
ايستگاههاي ماقبلش مي باشد. يكي از اين قوانين تجربي , قانون تعيين بافر محدوديت مي باشد كه تاكنون
صحت آن مورد بررسي قرار نگرفته است. در اين پايان نامه هدف, بررسي صحت روش تعيين اندازه بافر
محدوديت در تئوري محدوديتها ميباشد. براي اين منظور زمان پيشبرد تا ايستگاه گلوگاه براساس روشهاي
موجود و روش پيشنهادي براساس روابط فيزيك كارخانه براي محاسبه بافر محدوديت مورد استفاده قرار
گرفت و با استفاده از ابزار شبيه سازي ميزان محافظت از ايستگاه گلوگاه توسط بافر محدوديت تعيين شده
توسط اين روشها, مورد بررسي قرار گرفت و مشاهده گرديد كه تعيين اندازه بافر طبق قوانين مطرح شده در
تئوري محدوديتها چندان قادر به محافظت مناسب از ايستگاه گلوگاه نمي باشد اما در عين حال در بين
روشهاي مورد استفاده ,روش پيشنهادي براساس روابط فيزيك كارخانه درصد محافظت بالاتري را ارائه مي
دهد.
