6718

6718

اندركنش بين خاك و دوغاب در گمانه هاي نشست سنجي در سدهاي خاكي

كارشناسي ارشد

مهندسي عمران

1387

1387

دكتر حسين غياثيان

جهت بررسي و اندازه گيري عملكرد واقعي سازه هاي ژئوتكنيكي از لوازم اندازه گيري مختلفي استفاده مي گردد. در اين ميان اندازه گيري جابجائي قائم در سدهاي خاكي داراي اهميت خاصي مي باشد. براي اندازه گيري جابجايي قائم، از كشيدگي سنج مغناطيسي استفاده مي گردد. مجموعۀ اين ابزار داخل گمانه گذاشته شده و فضاي بين لوله و ديواره گمانه معمولاً با دوغاب بنتونيت- سيمان پر مي گردد. در بسياري موارد، اندازه گيري ها تحت تاثير خطاهاي ناشي از سختي نسبي، نبود اتصال مناسب با خاك اطراف مي باشد و در نتيجه مقادير ثبت شده با نشست هاي واقعي اختلاف فاحش دارند. در اين پايان نامه آزمايشات مربوط به اندركنش بين خاك، دوغاب و لوله انجام گرفته و سپس اندركنش بين خاك، دوغاب و لوله با تحليل عددي بررسي مي گردد. بدين منظور تعداد زيادي آزمايشات مربوط به اندركنش بين دوغاب و لوله با درصد هاي مختلف بنتونيت، سيمان، خاكستر بادي و آب صورت گرفته و تحليل عددي بر اساس نرم افزارهاي مناسب به منظور بررسي دقيق رفتار اين سيستم نشست سنجي و اندركنش آن با خاك اطراف انجام مي گيرد. بر اساس مطالعات عددي انجام شده مشاهده گرديد كه نتايج اندازه گيري نشست تابع سختي مصالح پركننده پيرامون آن است. با استفاده از آزمايشات برشي بين دوغاب و لوله، مشاهده گرديد كه با افزايش نسبت بنتونيت به سيمان و آب به سيمان مقاومت برشي بين دوغاب و لوله كاهش مي يابد. تغييرات نسبت خاكستر به سيمان تأثير چنداني بر روي مقاومت برشي بين دوغاب و لوله نشان (Fly Ash) سرباره هاي زغال سنگي نمي دهد. همچنين مشاهده گرديد ميزان افت دوغاب با افزايش نسبت بنتونيت به سيمان و خاكستر به سيمان كاهش مي يابد ولي با افزايش نسبت آب به سيمان افت دوغاب زياد مي شود. با يك سري از آزمايشات تك محوري جهت بررسي پديدة جداشدگي مشاهده گرديد كه مقاومت تك محوري در بالاي نمونه كمتر از پايين نمونه بوده كه ناشي از تفكيك مصالح مي باشد.