چكيده
چكيده
در اين پژوهش به بررسي اثرات تلرانسهاي ساخت بر روي تنشهاي پسماند الاستيك و عمر خستگي مخازن
مركب جدار ضخيم پرداخته شده است. براي اين منظور يك مخزن مركب ساخته شده است و آزمايشاتي بر روي
آن انجام گرفته و نتايج اين آزمايشات با نتايج حاصل از روشهاي تحليلي و عددي مورد مقايسه قرار گرفته است.
با توجه به گسترش قابل توجه كاربرد مخازن تحت فشار جدار ضخيم در صنايع و به منظور بالا بردن بازده اين
مخازن جهت تحمل فشار بيشتر، بالا بردن مقاومت و عمر خستگي جدارهي اين مخازن اجتناب ناپذير به نظر
ميرسد. روشهاي جازني و سيمپيچي از روشهاي مرسوم تقويت جدارههاي مخازن تحت فشار جدار ضخيم
ميباشند. اگر طراحي صحيح انجام شود در فشارهاي نسبتا زياد، استوانههاي مركب ناشي از جازني و سيمپيچي
نسبت به يك استوانه تنها، بازده بهتري خواهند داشت. به عبارت ديگر در شرايط فشار يكسان، براي ساخت
مخزن مركب ماده كمتري مصرف ميشود. پارامتري كه در روش جازني بسيار حائز اهميت است ميزان تداخل
ميباشد كه بايد با توجه به شرايط موجود به صورت بهينه طراحي شود. در اين پژوهش مشخص گرديد كه
تغييرات بسيار كوچك در اين ميزان تداخل، اثرات زيادي بر روي توزيع تنش و عمر خستگي مخازن مركب
ميگذارد به اين صورت كه كوچكترين مقادير اجتناب ناپذير تلرانسهاي ساخت كه در ساخت مجموعه اين
مخزن به وجود آمد برآورد شد و اثرات آن بر روي توزيع تنش در حالت بدون فشار داخلي و در شرايط كاري
مورد محاسبه قرار گرفت و در نهايت عمر خستگي مخزن بر اساس عمر لايهها و سيمپيچ ارزيابي گرديد
