چكيده
چكيده
در شبكه خطوط راه آهن ايستگاههاي مانوري به عنوان مبادي ورود و خروج، تفكيك و توزيع بار از اهميت فوق العادهاي برخوردار مي باشند. احداث اين محوطه‌هاي مانوري نياز به سرمايه گذاري بالايي براي ساخت و ايجاد زيرساختهاي فيزيكي دارد. استفاده بهينه از اين سرمايه و بهره‌برداري مناسب از آن همواره از چالشهاي اساسي مديران و بهره برداران مي باشد. براي شناخت جريان ترافيك در اين ايستگاهها و بيان كمي فرآيند اتفاق افتاده تعريف شاخصهاي عملكردي مي تواند موثر باشد. اين موضوع در عرصه بين المللي مورد توجه بوده و درفرآيندهاي مدلسازي و بهينه سازي مانور در اين ايستگاهها مورد نظر محققين و مهندسين راه آهن بوده است. در كشور ما نيز با توجه به نياز توسعه سريع شبكه ريلي و همچنين برنامه‌هاي بلند مدت راه آهن براي اصلاح ساختار و افزايش عملكرد حمل بار اين موضوع قابل توجه مي باشد. در اين رساله سعي شده است تا راهكاري مناسب براي افزايش بهره‌وري ايستگاهها ارائه شود. بدين منظور ابتدا با بررسي عملكرد ايستگاه و زمان‌بندي عملكرد آن مشابه يك كارخانه توليدي با استفاده از روش توليد ناب عملكرد هاي لازم و با ارزش را از عملكردهاي غيرضروري جدا نموده و با استفاده از تئوري محدوديتها گلوگاه ايستگاه مشخص شده است. در مرحله بعد با شناخت اين محدوديتها و ارائه راه حل براي رفع آن به بررسي و افزايش ظرفيت پرداختيم. در اين بين روابط مربوط به تعيين ظرفيت ايستگاه توسعه داده شده كه بر اساس آن مي‌توان با ارزيابي ظرفيت بخشهاي مختلف ايستگاه گلوگاه‌ها را تعيين و درصدد رفع آن برآمد. راهكارهاي ارائه شده براي بهبود عملكرد ايستگاههاي موجود و همچنين براي طراحي بهتر ايستگاهها قبل از بهره وري قابل استفاده مي‌باشد. براي صحت سنجي و انطباق كاربردي بودن روش ارائه شده، نمونه عملي ايستگاه تخليه و بارگيري سنگ آهن منطقه ويژه اقتصادي بندر عباس مورد كاوي شده و نتايج حاصل از تحقيق با عملكرد ايستگاه مقايسه شده است.
واژه‌هاي كليدي:
شبيه سازي , محوطه مانوري راه آهن, ظرفيت ايستگاه, مديريت توليد، Production Management
