چكيده
چكيده
طيف راديويي يكي از منابع گرانبهاست كه به دليل سياست‌هاي موجود در تخصيص طيف، اتلاف قابل ملاحظه‌اي در بهره‌برداري از آن وجود دارد. اين امر سبب پديد آمدن ايده توسعه سيستم‌هاي سلسله مراتبي تسهيم طيف در ذهن مي‌گردد، كه در آن به سيستم‌هاي ثانويه اجازه داده مي‌شود تا به قسمت‌هاي بلا استفاده طيف سيستم‌هاي اوليه (صاحبان اصلي طيف)، دسترسي پيدا كنند. در اين شيوه سيستم‌هاي ثانويه بدون آنكه موجب بروز تداخل مضر در سيستم‌هاي اوليه شوند، از اين منبع گرانبها بهره برداري مي‌كنند. بنابراين مديريت كارآمد تخصيص منابع براي به حداقل رساندن تداخل و بيشينه كردن بهره‌وري طيف امري ضروري است. در اين پايان نامه با جمع آوري و مطالعه تحقيقات اخير، روش‌هاي نوين براي افزايش نرخ گذردهي در شبكههاي شناختگر چند حاملي ارائه مي‌شود.
در بخش اول در يك شبكه راديو شناختگر با الگوي زمينه‌اي، با استفاده از تعريف طرح كد براي كاربر اوليه بسته به بهره كانال زير حامل‌هاي ثانويه، آستانه تداخل براي شبكه ثانويه به صورت وفقي بر روي زير حامل‌هاي گوناگون تعيين مي‌شود؛ در روش‌هاي پيشين اين آستانه تداخل به صورت ثابت در نظر گرفته شده‌است. شبيه سازي‌ها نشان مي‌دهند كه استفاده از روش پيشنهادي سبب مي‌شود نرخ گذردهي شبكه ثانويه با كل توان در دسترس ثابت و در احتمال خطاي معين براي كاربر اوليه تا 15% نسبت به حالت آستانه تداخل ثابت، افزايش يابد. اين در حالي است كه كيفيت سرويس شبكه اوليه حفظ مي‌شود. در ادامه با اعمال تغييراتي در اين روش و استفاده از آن در يك شبكه شناختگر با كانال دسترسي چندگانه، 9% افزايش در مجموع نرخ وزن دار شبكه ثانويه در شرايط يكسان با روش مرجع، نسبت به حالت آستانه تداخل ثابت حاصل مي‌گردد. در بخش دوم شبكههاي راديو شناختگر هميار بررسي مي‌گردند و روش نوين تخصيص توأم توان و انتخاب زوج زير حامل بهينه در شبكه ثانويه مطرح مي‌گردد. شبيه سازي‌ها در اين بخش افزايش 17% در مجموع نرخ وزن دار شبكه ثانويه با توان در دسترس ثابت را نسبت به روش‌هاي پيشين (زوج زير حامل ثابت) تأييد مي‌كنند.
واژه‌هاي كليدي: شبكه راديو شناختگر، ارسال زمينه‌اي، آستانه تداخل وفقي، OFDM، شبكه شناختگر هميار، بهينه سازي توأم
